İsa Tanrı mıdır? İsa hiç Tanrı olduğunu iddia etmiş midir?

İsa Tanrı mıdır? İsa hiç Tanrı olduğunu iddia etmiş midir?

Kutsal Kitap hiçbir zaman İsa’nın açık bir şekilde “Ben Tanrı’yım” dediğini kaydetmez. Ancak bu O’nun Tanrı olduğunu bildirmediği anlamına gelmez. Örneğin, İsa’nın Yuhanna 10:30’daki “Ben ve Baba biriz” sözlerine bakalım. O’nun burada Tanrı olduğunu iddia ettiğini anlamak için Yahudiler’in bu bildiriye gösterdikleri tepkiye bakmamız yeter. “… İnsan olduğun halde Tanrı olduğunu ileri sürüyorsun” diyerek bu nedenden ötürü O’nu taşlayarak öldürmeye çalıştılar (Yuhanna 10:331). Yahudiler İsa’nın ne iddia ettiğini tam olarak anlamışlardı; İsa Tanrı olduğunu iddia ediyordu. İsa’nın burada Tanrı olduğunu iddia ettiğini inkâr etmediğine dikkat edin. İsa, “Ben ve Baba biriz” diye bildirdiğinde (Yuhanna 10:302), Kendisi ve Baba’nın tek bir doğa ve özden olduklarını söylüyordu. Yuhanna 8:583 de buna başka bir örnektir. İsa, “Size doğrusunu söyleyeyim, İbrahim doğmadan önce ben varım” diye bildirmişti. Bu bildiriyi duyan Yahudiler’in tepkisi, Tanrı’ya küfür ettiğinden ötürü, Musa’nın Yasası’nın kendilerine buyurduğu gibi, ellerine taşlar alıp O’nu öldürmek olmuştu (Levililer 24:154).

Yuhanna İsa’nın Tanrı olduğu kavramını tekrarlar: “Söz Tanrı’ydı” ve “Söz insan oldu” (Yuhanna 1:15, 1:146). Bu ayetler İsa’nın beden almış Tanrı olduğunu açık bir şekilde belirtir. Elçilerin İşleri 20:287 bize şöyle der:

“Kendinize ve Kutsal Ruh’un sizi gözetmen olarak görevlendirdiği bütün sürüye göz kulak olun. Rab’bin kendi kanı pahasına sahip olduğu kiliseyi gütmek üzere atandınız.”
(Elçilerin İşleri 20:28)

Tanrı’nın kilisesine kim Kendi kanı pahasına sahip olmuştur? İsa Mesih. Elçilerin İşleri 20:288, Tanrı’nın kilisesine Kendi kanıyla sahip olduğunu bildirir. Bu yüzden İsa Tanrı’dır!

İsa’nın öğrencilerinden Tomas, İsa hakkında, “Rabbim ve Tanrım!” demiştir (Yuhanna 20:28). İsa bu sözleri söylediği için onu düzeltmemiştir. Titus 2:139 bizleri, Tanrımız ve Kurtarıcımız, İsa Mesih’i beklememiz için yüreklendirir (ayrıca bakınız 2. Petrus 1:110). İbraniler 1:811’de Baba, İsa hakkında şöyle der: “Ama Oğul için şöyle diyor: “Ey Tanrı, tahtın sonsuzluklar boyunca kalıcıdır, egemenliğinin asası adalet asasıdır.” Baba, İsa’nın gerçekten de Tanrı olduğunu belirtecek şekilde İsa’dan “Ey Tanrı” diye söz eder.

Vahiy Kitabı’nda bir melek elçi Yuhanna’ya sadece Tanrı’ya tapması talimatını vermişti (Vahiy 19:1012). İsa Kutsal Kitap’ta birkaç kez insanların tapınmasını kabul eder (Matta 2:1113, 14:3314, 28:915, 1716, Luka 24:5217, Yuhanna 9:3818). İnsanları Kendisine taptıkları için hiçbir zaman azarlamaz. İsa eğer Tanrı olmasaydı, tıpkı Vahiy Kitabı’ndaki meleğin yaptığı gibi, insanlara Kendisine tapmamalarını söylerdi. Kutsal Kitap’ta İsa’nın tanrılığını savunan birçok başka ayet ve parça vardır.

İsa’nın Tanrı olması gerektiğinin en önemli nedeni, eğer O Tanrı olmasaydı, ölümünün dünyanın günahlarının cezasını ödemeye yeterli olmayacak olduğudur (1. Yuhanna 2:219. Eğer İsa Tanrı olmasaydı yaratılmış bir varlık olurdu ve yaratılmış bir varlık da sonsuz bir Tanrı’ya karşı işlenen günah için talep edilen sonsuz cezayı ödeyemezdi. Böylesine sonsuz bir cezayı sadece Tanrı ödeyebilirdi. Sadece Tanrı dünyanın günahlarını Kendi üzerine alabilir (2. Korintliler 5:2120) ve günah ve ölüm üzerindeki zaferini kanıtlamak için ölüp dirilebilirdi.

Dipnotlar:

  1. Şöyle yanıt verdiler: “Seni iyi işlerden ötürü değil, küfür ettiğin için taşlıyoruz. İnsan olduğun halde Tanrı olduğunu ileri sürüyorsun.”
    (Yuhanna 10:33) ↩︎

  2. Ben ve Baba biriz."
    (Yuhanna 10:30) ↩︎

  3. İsa, “Size doğrusunu söyleyeyim, İbrahim doğmadan önce ben varım” dedi.
    (Yuhanna 8:58) ↩︎

  4. İsrail halkına de ki, ‘Kim Tanrısı’na lanet ederse günahının cezasını çekecektir.
    (Levililer 24:15) ↩︎

  5. Başlangıçta Söz vardı. Söz Tanrı’yla birlikteydi ve Söz Tanrı’ydı.
    (Yuhanna 1:1) ↩︎

  6. Söz, insan olup aramızda yaşadı. O’nun yüceliğini Baba’dan gelen, lütuf ve gerçekle dolu biricik Oğul’un yüceliğini gördük.
    (Yuhanna 1:14) ↩︎

  7. Kendinize ve Kutsal Ruh’un sizi gözetmen olarak görevlendirdiği bütün sürüye göz kulak olun. Rab’bin kendi kanı pahasına sahip olduğu kiliseyi gütmek üzere atandınız.
    (Elçilerin İşleri 20:28) ↩︎

  8. Kendinize ve Kutsal Ruh’un sizi gözetmen olarak görevlendirdiği bütün sürüye göz kulak olun. Rab’bin kendi kanı pahasına sahip olduğu kiliseyi gütmek üzere atandınız.
    (Elçilerin İşleri 20:28) ↩︎

  9. Bu arada, mübarek umudumuzun gerçekleşmesini, ulu Tanrı ve Kurtarıcımız İsa Mesih’in yücelik içinde gelmesini bekliyoruz.
    (Titus 2:13) ↩︎

  10. İsa Mesih’in kulu ve elçisi ben Simun Petrus’tan Tanrımız ve Kurtarıcımız İsa Mesih’in doğruluğu sayesinde bizimkiyle eşdeğer bir imana kavuşmuş olanlara selam!
    (2 Petrus 1:1) ↩︎

  11. Ama Oğul için şöyle diyor: “Ey Tanrı, tahtın sonsuzluklar boyunca kalıcıdır, Egemenliğinin asası adalet asasıdır.
    (İbraniler 1:8) ↩︎

  12. Ona tapınmak üzere ayaklarına kapandım. Ama o, “Sakın yapma!” dedi. “Ben de senin ve İsa’ya tanıklığını sürdüren kardeşlerin gibi bir Tanrı kuluyum. Tanrı’ya tap! Çünkü İsa’ya tanıklık, peygamberlik ruhunun özüdür.”
    (Vahiy 19:10) ↩︎

  13. Eve girip çocuğu annesi Meryem’le birlikte görünce yere kapanarak O’na tapındılar. Hazinelerini açıp O’na armağan olarak altın, günnük ve mür sundular.
    (Matta 2:11) ↩︎

  14. Teknedekiler, “Sen gerçekten Tanrı’nın Oğlu’sun” diyerek O’na tapındılar.
    (Matta 14:33) ↩︎

  15. İsa ansızın karşılarına çıktı, “Selam!” dedi. Yaklaşıp İsa’nın ayaklarına sarılarak O’na tapındılar.
    (Matta 28:9) ↩︎

  16. İsa’yı gördükleri zaman O’na tapındılar. Ama bazıları kuşku içindeydi.
    (Matta 28:17) ↩︎

  17. Öğrencileri O’na tapındılar ve büyük sevinç içinde Yeruşalim’e döndüler.
    (Luka 24:52) ↩︎

  18. Adam, “Rab, iman ediyorum!” diyerek İsa’ya tapındı.
    (Yuhanna 9:38) ↩︎

  19. O günahlarımızı, yalnız bizim günahlarımızı değil, bütün dünyanın günahlarını da bağışlatan kurbandır.
    (1 Yuhanna 2:2) ↩︎

  20. Tanrı, günahı bilmeyen Mesih’i bizim için günah sunusu yaptı. Öyle ki, Mesih sayesinde Tanrı’nın doğruluğu olalım.
    (2 Korintliler 5:21) ↩︎